Έχει ειπωθεί ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη. Όπως επίσης και ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν εμπνέονται απλώς από άλλα έργα, αλλά τα κλέβουν. Αυτό μάλλον θα άκουσε και ο Κουέντιν Ταραντίνο όταν γύριζε το Kill Bill. Γιατί αυτή η, επική πραγματικά, ταινία, είναι γεμάτη 'κλεμμένες' σκηνές. Είτε από γιαπωνέζικες ταινίες της δεκαετίας του '70 είτε από άλλες πηγές, το Kill Bill βρίθει από σκηνές που έχουν ληφθεί αυτούσιες σχεδόν από άλλους σκηνοθέτες.

Βέβαια, για να μην είμαστε άδικοι με τον Ταραντίνο, πρόκειται για κάτι που το κάνουν σχεδόν όλοι οι σκηνοθέτες. Σε αντίθεση με αυτούς όμως, ο Ταραντίνο δεν προσπαθεί να κρύψει τις επιρροές του. Άλλωστε είναι γνωστό ότι είναι φανατικός σινεφίλ και ότι δούλευε για πέντε χρόνια σε βίντεο κλαμπ όπου είχε δει ό,τι ταινία υπήρχε στο κατάστημα και όχι μόνο.

Μάλιστα, όπως σχολιάζει ένας φίλος του με τον οποίο είχαν δουλέψει μαζί στο βίντεο κλαμπ αυτό, «Η διαφορά μας με τον Κουέντιν είναι, ότι αν ένας πελάτης με ρωτούσε για κάποια παλιά, άγνωστη ταινία, εγώ θα ήξερα το όνομα του σκηνοθέτη και ίσως την ημερομηνία που προβλήθηκε στους κινηματογράφους. Ο Κουέντιν θα ήξερε τα ονόματα όλων των συντελεστών, όλες τις ταινίες που είχε κάνει ο ίδιος διευθυντής φωτογραφίας και θα θυμόταν απ’ έξω τους διαλόγους της ταινίας».

Έτσι λοιπόν, όταν ο Ταραντίνο "κλέβει" σκηνές από παλιότερες ταινίες, δεν το κάνει επειδή ο ίδιος δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχα πετυχημένο. Αντιθέτως, αποτίει φόρο τιμής στους σκηνοθέτες τους. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που η αντιγραφή είναι πλήρης και απροκάλυπτη. Προκειμένου να γίνει σαφής η αναφορά στην πηγή του κάθε πλάνου.

Φυσικά, η δική του πινελιά δεν λείπει ποτέ. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που τα έργα του μας αρέσουν τόσο πολύ!

{fcomment width=600 mail_to=Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.}