Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι καταλήξει να ωρυόμαστε στο τιμόνι και να σέρνουμε τα εξ’ αμάξης στον μπροστινό μας; Είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τα νεύρα μας ή ότι όντως η οδηγική συμπεριφορά ορισμένων μας βγάζει πραγματικά έξω από τα ρούχα μας; Σταχυολογήσαμε τις εκνευριστικότερες (και συνήθως επικίνδυνες) συνήθειες οδηγών στους ελληνικούς – και όχι μόνο – δρόμους!

Στέλνω μήνυμα ενώ οδηγώ: όσο μάγκας κι αν νομίζεις ότι είσαι, όσο εξοικειωμένος κι έμπειρος οδηγός κι αν είσαι, όσο κι αν το τελευταίας τεχνολογίας κινητό σου σού επιτρέπει να δακτυλογραφήσεις 35 χαρακτήρες το δευτερόλεπτο, το να στέλνεις μήνυμα ενώ οδηγείς αποσπά την προσοχή σου από το δρόμο. Επομένως αποτελείς δημόσιο κίνδυνο.

Είμαι μαλωμένος με το φλας: οι οδηγοί που αλλάζουν κατεύθυνση (είτε στρίβουν είτε αλλάζουν λωρίδα) χωρίς να ανάψουν φλας, θέτουν και τον εαυτό τους και τους πίσω τους σε κίνδυνο. Κι αυτό γιατί κάνουν το μεγαλύτερο και συνηθέστερο λάθος των οδηγών: θεωρούν δεδομένο ότι ο οδηγός του πίσω ή του διπλανού αμαξιού προσέχει κάθε τους κίνηση, πεποίθηση αυθαίρετη και προφανώς λανθασμένη.

Στα λημέρια μου βάζω εγώ τους κανόνες: αν παρατηρήσετε πώς οδηγούν οι ντόπιοι μιας περιοχής, θα καταλάβετε γιατί γίνονται τόσα ατυχήματα στις γειτονιές… Όσοι λοιπόν ‘ξέρουν τη γειτονιά σαν την τσέπη τους’,  σταματούν στη μέση του δρόμου για να χαιρετήσουν το φίλο τους, παραβιάζουν κάθε νόμο προκειμένου να παρκάρουν ακριβώς έξω από το στέκι τους, σταματούν απότομα για να παραλάβουν το βλαστάρι τους από το φροντιστήριο, τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και κορνάρουν ανυπόμονα σε όσους δεν κινούνται ως αίλουροι στα στενά της γειτονιάς…

Είμαι χαμένος στο διάστημα: υπάρχει και το άλλο άκρο, το οποίο είναι εξίσου επικίνδυνο… Όταν κάποιος δεν έχει ιδέα που πηγαίνει. Μέσα στην υπερπροσπάθειά του να βρει το δρόμο του, ξεχνάει ότι βρίσκεται σε ένα δρόμο που χρησιμοποιούν και άλλοι. Έτσι, κινείται αργά και νωχελικά, σταματά χωρίς προειδοποίηση, χρησιμοποιεί τις διασταυρώσεις και τα φανάρια ως διαλείμματα για να ανοίξει το χάρτη… Και φυσικά, σχεδόν ποτέ δε σταματά στην άκρη για να ζητήσει οδηγίες. Μπλοκάρει την κυκλοφορία για να συνεννοηθεί με τον περαστικό συνταξιούχο, ή (κι αυτό είναι το χειρότερο) ζητά κατευθύνσεις από τον οδηγό του διπλανού αυτοκινήτου στο φανάρι…   

Δεν ήταν κόκκινο, ήταν βαθύ πορτοκαλί: προκειμένου να γλιτώσουν 3 λεπτά διαδρομής, οι περισσότεροι οδηγοί με το που βλέπουν το πορτοκαλί επιταχύνουν και με το που βλέπουν κόκκινο απλά συνεχίζουν την πορεία τους. Σίγουρα θα έχετε διαπιστώσει πόσο αυτή η συνήθεια δυσχεραίνει την κυκλοφορία σε μεγάλες διασταυρώσεις (ιδιαίτερα σε ώρες αιχμής). Αν ο καθένας ‘κλέβει’ λίγα δευτερόλεπτα από το κάθε φανάρι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που όχι μόνο εντείνει το κυκλοφοριακό αλλά προκαλεί και ατυχήματα. Το χειρότερο όλων όμως είναι το πόσο το ‘περνάω με βαθύ πορτοκαλί’ έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της σωστής οδηγικής συμπεριφοράς. Αν ένας οδηγός είναι τυπικός και σταματήσει σε πορτοκαλί (όπως και θα έπρεπε), οι πίσω του (που βλέποντας το πορτοκαλί είχαν ήδη πατήσει γκάζι) δυσαρεστούνται και το εκφράζουν με κόρνα… Κάτι σαν οδικό bullying…

Πάω αργά και αριστερά: αυτά τα δύο δεν πάνε μαζί. Αν έχεις αποφασίσει να ταξιδέψεις στην Εθνική με χαλαρούς ρυθμούς και χαλαρές ταχύτητες, μην κάθεσαι στην αριστερή λωρίδα. Θέτεις σε κίνδυνο και εσένα και τους άλλους οδηγούς. Μείνε δεξιά και κάνε ό,τι θες.

Κάνω τα πάντα ενώ οδηγώ: Όχι, δεν μπορείς να στρίβεις τσιγάρο ενώ οδηγείς, ούτε να βάφεσαι, ούτε να τρως αρακά με ψωμί και φέτα. Είναι επικίνδυνο! 

Παρκάρω όπως θέλω (ή όπως μπορώ): Το πάρκινγκ είναι ένα μελανό σημείο για αρκετούς οδηγούς. Όσοι παρκάρουν αργά σαφώς αξίζουν λίγης υπομονής, αλλά είναι λογικό μετά την τέταρτη προσπάθεια να μην αντέξουμε πια κι εμείς! Ή κάνε εξάσκηση ή βρες κάτι μεγαλύτερο! Οι χειρότεροι είναι όσοι καταλαμβάνουν δύο θέσεις, με στόχο το πολύτιμο οχηματάκι τους να παραμείνει ανέγγιχτο… βρίσκουν όμως κι αυτοί το δάσκαλό τους, όταν στον ελάχιστο χώρο που άφησαν, άλλοι (εξίσου εκνευριστικοί) οδηγοί έχουν παρκάρει στο πεζοδρόμιο με τη μούρη (με το πίσω μέρος τους να εξέχει προκλητικά)… Ειδική μνεία αξίζει σε όσους διπλοπαρκάρουν. Πέραν του ότι εντείνουν το κυκλοφοριακό, δυσκολεύουν τους πεζούς και δεν επιτρέπουν σ’ αυτόν που ‘έκλεισαν’ να φύγει (ναι, ο άγραφος νόμος λέει ότι πρέπει να αφήνεις το μαγικό χαρτάκι με τα στοιχεία σου, αλλά τι γίνεται αν–άκουσον άκουσον αυτός που έκλεισες δεν έχει κινητό ή μονάδες για να σε καλέσει;). Και το χειρότερο: πολλές φορές τα διπλοπαρκαρισμένα κόβουν την ορατότητα στις διασταυρώσεις, πράγμα που μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο.  

{fcomment width=600 mail_to=Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.}