"Άμα θέλει ο άλλος να σου ανοίξει το σπίτι και σε βάλει στο μάτι, ο,τι και να κάνεις δεν την γλυτώνεις την διάρρηξη". Πρόκειται μάλλον για την φράση που θ' ακούσουμε πιο συχνά όταν παρακολουθούμε ή συμμετέχουμε σε μια συζήτηση για συστήματα ασφαλείας (κλειδαριές, συναγερμούς κλπ.). Είναι όμως πράγματι έτσι;

Καταρχάς όσοι υποστηρίζουν την άποψη ότι είναι αδύνατο να εμποδίσεις έναν διαρρήκτη που πραγματικά επιθυμεί να σε κλέψει δείχνουν μεγάλη ασυνέπεια λόγων και πράξεων. Θα περίμενε κανείς ότι έχοντας αντιληφθεί την ματαιότητα χρήσης μέτρων ασφαλείας δεν θα είχαν κλειδαριές στο σπίτι τους. Ότι θα έφευγαν για διακοπές αφήνοντας τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά. Ότι αφού πάρκαραν το αυτοκίνητο τους θα άφηναν τις πόρτες του ξεκλείδωτες και το κλειδί πάνω στη μηχανή. Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο;

Προφανώς και όχι. Γιατί όμως; Η απάντηση μπορεί εύκολα να δοθεί αν εξετάσουμε σε ποιες περιπτώσεις είναι πιθανότερο να ακουστεί η πιο πάνω φράση. Συνήθως θα την πει κάποιος όταν θα προσπαθήσεις να του εξηγήσεις ότι τη νέα κλειδαριά "ασφαλείας" που εγκατέστησε μπορεί να την παραβιάσει ακόμη και δεκάχρονο παιδί χρησιμοποιώντας τσιμπιδάκι για τα μαλλιά.

Με άλλα λόγια όταν εξηγείς σε κάποιον ότι τα μέσα που χρησιμοποιεί για να προστατέψει την περιουσία του δεν επαρκούν. Όταν πας να τον ξεβολέψεις δηλαδή και να του χαλάσεις την ωραία εικόνα που έχει φτιάξει στο μυαλό του για το πόσο ασφαλής είναι. Είναι η "εύκολη λύση" προκειμένου κανείς να μην μπει στον κόπο και τα έξοδα να αγοράσει μια καλύτερη κλειδαριά ή ένα αξιόπιστο σύστημα συναγερμού.

Ας δούμε όμως για ποιους λόγους έχει νόημα να προσπαθήσει κανείς να προστατευθεί από τους διαρρήκτες αντί να καταφεύγει σε εύκολες δικαιολογίες. Για το αν θα κάνει ένας επαγγελματίας κακοποιός μια διάρρηξη παίζουν ρόλο τρεις παράγοντες τους οποίους, έστω και υποσυνείδητα, θα συνυπολογίσει:

α. Το προσδοκώμενο κέρδος

β. Την εκτιμώμενη ευκολία ή δυσκολία του εγχειρήματος

γ. Τον κίνδυνο στον οποίο θα εκτεθεί

Μόνο αν ο συνδυασμός των πιο πάνω παραγόντων είναι ελκυστικός θα προχωρήσει στο εγχείρημα. Διαφορετικά θα αναζητήσει κάποιον άλλο στόχο ο οποίος συνδυάζει τους παράγοντες αυτούς μεκαλύτερο τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν θα προσπαθήσει να κλέψει τις αμέτρητες ράβδους χρυσού που υπάρχουν στα υπόγεια της Τράπεζας της Ελλάδος. Μπορεί ο παράγοντας α (προσδοκώμενο κέρδος) να είναι πολύ θετικός αλλά οι β και γ (δυσκολία και κίνδυνος) τον υποσκελίζουν κατά πολύ. Επίσης κανείς δεν θα διαρρήξει την αποθήκη στην οποία φυλάει η καθαρίστρια ενός σχολείου τις σφουγγαρίστρες και τους κουβάδες της. Γιατί όσο εύκολο και ακίνδυνο και αν είναι, το προσδοκώμενο κέρδος είναι σχεδόν μηδενικό.

Εδώ είναι που γίνεται σαφής ο ρόλος μιας καλής κλειδαριάς ή ενός ολοκληρωμένου συστήματος συναγερμού. Να κάνει τον συνδυασμό των τριών αυτών παραγόντων μη ελκυστικό για τον διαρρήκτη.

Βάζοντας μια καλή κλειδαριά και ένα σύστημα συναγερμού στο σπίτι μας κάνουμε την διάρρηξή του αρκετά πιο δύσκολη και επιπλέον πιο χρονοβόρα. Πιο χρονοβόρα όμως σημαίνει και πιο επικίνδυνη αφού ο υποψήφιος διαρρήκτης θα πρέπει να αφιερώσει πολύ περισσότερο χρόνο προκειμένου να παρακάμψει τα συστήματα ασφαλείας πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι για περισσότερο χρόνο εκτεθειμένος σε βλέμματα περαστικών ή γειτόνων. Επίσης είναι πιθανό να κάνει και περισσότερο θόρυβο πράγμα εξίσου επικίνδυνο. Την ίδια στιγμή ο παράγοντας α, το προσδοκώμενο κέρδος δηλαδή, παραμένει σταθερό. Γιατί σαφώς και δεν περιμένει κανείς ότι θα βρει κανείς ράβδους χρυσού στο σπίτι μας ή τους θησαυρούς του βρετανικού στέμματος.

Ούτε είναι λογικό να υποθέσει ο διαρρήκτης, όπως θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, ότι για να έχουμε επιπλέον κλειδαριές στο σπίτι μας θα έχουμε και ένα δυο σεντούκια με χρυσές λίρες στη ντουλάπα μας. Από ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι έχει κανείς συγκεκριμένες προσδοκίες: κάποιες ηλεκτρονικές συσκευές, μερικά κοσμήματα και ενδεχομένως και κάποια μετρητά.

Αν κανείς έχει τα σεντούκια με τις λίρες που αναφέραμε πιο πάνω, λογικά θα έχει νοικιάσει θυρίδα στην τράπεζα για να τις βάλει και μάλλον δεν θα μένει σε διαμέρισμα στο Παγκράτι αλλά σε βίλα στην Εκάλη. Κατά συνέπεια διαμορφώνοντάς έναν κακό, για τον διαρρήκτη, συνδυασμό των παραγόντων α, β και γ εξασφαλίζουμε ότι αντί για το δικό μας σπίτι και θα επιλέξει να ασχοληθεί με εκείνο του αντιπαθητικού μας γείτονα ο οποίος, ανόητος ων, δεν έβαλε συναγερμό.

"Ναι, αλλά άμα σε βάλει στο μάτι ο άλλος, δεν μπορεί πάντα να σου ανοίξει το σπίτι;" ακούμε τον αφελή μας συνομιλητή να επαναλαμβάνει. Η απάντηση είναι απλή: Γιατί άραγε να σε βάλει στο μάτι; Του έχει αφήσει μήπως την κόρη έγκυο ή έστειλες δελτίο Τύπου στις εφημερίδες ότι παρέλαβες ένα φορτίο διαμαντιών από την Ν. Αφρική και τα έχεις ράψει στο στρώμα σου; Αν δεν συμβαίνει κάτι από τα πιο πάνω ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων, κανείς δεν πρόκειται να σε βάλει στο μάτι.

Ο διαρρήκτης είναι ένας επαγγελματίας που κάνει την δουλειά του. Και θέλει να την κάνει εύκολα, γρήγορα και απλά και με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Δεν θα χτίσει την καριέρα του ανοίγοντας σπίτια, αποθήκες και καταστήματα στο γάμο του καραγκιόζη. Αν το κάνει θα περνάνε οι μήνες και αντί για χρήματα εκείνος θα έχει μαζέψει ένα κάρο σφουγγαρίστρες, δοχεία νυκτός και κλινοσκεπάσματα οπότε και μάλλον θα αποφασίσει ότι είναι καιρός να αλλάξει επάγγελμα.

Εξάλλου ας μην ξεχνάμε και το εξής: όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό των διαρρηκτών υπάρχουν διάφορα επίπεδα εξειδίκευσης. Υπάρχουν άνθρωποι που το μόνο που γνωρίζουν είναι να χρησιμοποιήσουν έναν λοστό για να σπάσουν μια πόρτα και υπάρχουν και εκείνοι που έχουν τόσο τις γνώσεις όσο και τα εργαλεία ώστε να ξεπεράσουν και την πιο πολύπλοκη κλειδαριά. Όσο πιο καλό είναι ένα σύστημα ασφαλείας, τόσο περιορίζεται ο αριθμός εκείνων που μπορούν να το εξουδετερώσουν και να πραγματοποιήσουν μια διάρρηξη στο σπίτι μας.

Αποκλείει δηλαδή τους ερασιτέχνες και τους περιστασιακούς διαρρήκτες και το κάνει προσβάσιμο μόνο σε εκείνους που γνωρίζουν αρκετά καλά το αντικείμενο τους. Οπότε ερχόμαστε σε όσα αναφέραμε στις προηγούμενες παραγράφους. Ότι ένας επαγγελματίας επιλέγει τους στόχους του με προσοχή και όχι στην τύχη.

Πράγμα που σημαίνει ότι αν χρησιμοποιεί κανείς προφυλακτικό όταν κάνει έρωτα με κόρες διαρρηκτών και δεν στέλνει δελτία Τύπου σχετικά με τις εισαγωγές του από αφρικανικές χώρες, κανείς δεν θα μπει στον κόπο να ασχοληθεί μαζί του.

Που καταλήγουμε λοιπόν; Ότι δεν έχει νόημα να εθελοτυφλούμε και να αποφεύγουμε τις ευθύνες μας. Και μόνο το θέαμα ενός σπιτιού το οποίο το έχουν κάνει άνω κάτω οι διαρρήκτες είναι αρκετά επώδυνο. Ακόμη και αν τα πράγματα που μας έχουν αφαιρέσει είναι πολύ μικρής αξίας. Και τότε είναι βέβαιο ότι και πόρτα ασφαλείας θα αποφασίσουμε να βάλουμε και συναγερμό. Αλλά τότε θα είναι πια αργά. Η ζημιά στην ψυχική μας ηρεμία θα έχει ήδη γίνει. 

{fcomment width=600 mail_to=Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.}